Werka

Czytając wasze blogi, często się zastanawiam, czy z młodą wszystko jest ok. Ogólnie jest bardzo grzeczna, rozumna, radosna i kochana. Ale właśnie jest "ale". Piszecie np. że wasze dzieci, które są mniej więcej w tym samym wieku co Werka, oglądają książeczki, ładnie jedzą - wręcz można im samym dać jeść. A u nas? U nas bardzo lubi książeczki. Cały czas przynosi jakąś i pokazuje zwierzątka, ale książeczki są w opłakanym już stanie. Nawet z grubej tektury są pogryzione, ponadrywane itd. Z jedzeniem jest dobrze, ale dopóki wkłada się jej do buzi. Jak tylko weźmie do ręki, to zgniata, wciera w dywan i mało kiedy coś trafia do buzi... Nawet jak dostanie kubek, albo butelkę z jakimś napojem, to robi wszystko, żeby rozlać i popluskać się w kałuży. A zawsze mówiłam, że jak najszybciej będę uczyć ją samodzielnego jedzenia. Ale jak tu zadziałać, jak ciągle efektów brak?
Ostatnio też ma straszną manię gryzienia. Cała jestem pogryziona! Nie pomaga ani tłumaczenie, że to boli, ani prośby, ani groźby. Jakieś dwa dni temu wpadłam na pomysł, żeby udawać, że płaczę, żeby zrozumiała, że to boli, i że tak nie można. No i jak to się kończy? Jak nie przestanę w miarę wcześnie, to zaczyna się ryk, który ciężko opanować. Chociaż są lekkie postępy, bo gdy widzi, że "płaczę", przytula się mocno. No ale cóż z tego, jak kilka chwil później znów jest powtórka z rozrywki.
Koleżanka mi podpowiedziała, żeby też ją ugryźć, żeby zabolało, to przestanie - ona tak z synem zrobiła i podziałało. Ale ja nie mam serca jej tego zrobić i nawet nie planuję próbować.
Mam nadzieję, że szybko z tego wyrośnie, i że w ogóle da się z tego wyrosnąć.